محیط زیست تنها ! محیط بان مظلوم!
اولین تصویر از هر امر مجسم چیزی است که تا آخر عمر برای شما تداعی گر آن مفهوم و واقعه است ، اینکه تلخ یا شیرین بماند اما همواره با یادآوری نام و یاد آن مفهوم یا واقعه نخستین چیزی که در ذهن شما متبادر می گردد تصویر روشنی از نخستین مواجه شما با آن پدیده است .
این روزها کشور، رسانه ها و قلب های بیدار جامعه به تکاپوی مظلومیت شهادت محیط بانان کشور افتاده است . محیط بان ! نامی که به شخصه با شنیدن آن به یاد مراسم باشکوه ، مردمی و سراسر اندوه شهید عبدا...یاری درشهرستان ملایر می افتم.
بیاد دارم در روزهای داغ مرداد ماه سال 1391 بود که برای نخستین بار با مفهوم قابل لمس شغل بزرگ محیط بانی روبرو شدم و باید اعتراف کنم تا پیش از آن تنها بر اساس شنیده هاو نوشته های که خوانده بودم می دانستم افرادی تحت عنوان نام محیط بان به انجام وظیفه برای حفظ محیط زیست مشغول هستند ، اما اینکه نکته بسیار مهم که این شغل تا چه حد بسیار زیادی خطرناک و پر استرس است را نمی دانستم.
قبل از نشستن پشت میز تحریر برای نوشتن این مقاله درفضای مجازی و سایت های پژوهشی حقوقی جستجو های بسیار زیادی پیرامون وضعیت حقوقی و قضایی محیط بانان در کشور مان داشتم و با کمال تعجب بعنوان یک حقوقدان شاخه عمومی متوجه این نکته بسیار قابل تامل شدم که به غیر از چند قانون غیر قابل اجرا و نیم بند و وعده های زیبا در دولت های گذشته و حال در باب تدوین یک لایحه جامعه حمایتی از محیط بانان عملا قانون و رویه قابل استناد و دلگرم کننده قضایی خاصی برای حمایت از محیط بانان مظلوم که مشغول به کاری بسیار پرخطر هستند در کشور وجود ندارد!!!
نکته بسیار جالب تر قضیه معیشت این تلاشگران فداکار است به گفته ریاست وقت سازمان در سال بهار 1392 میانگین دریافتی 600 هزارتومان را داشتند و درهشتم فرودین همان سال در ماه های واپسین دولت سابق طبق مصوبه ای درهییت دولت با هزاران سروصدای رسانه ای قریب 70 درصد به حقوق محیط بانان اضافه می گردد و در شهریور ماه سال 1394 همزمان با سالروز ولادت امام رضا (ع) که روز میط بان نام گرفته معاونت سازمان وعده افزایش 25 درصدی حقوق را به این قشر زحمتکش می دهد که این دو وعده در دولت سابق و فعلی تا چه حد عملی شده بنده بی اطلاعم !
تمام این مصادیق را بعنوان بخش کوچکی از مصائب و گرفتاری های بی شمار محیط بانان مظلوم کشور ذکر کردم تا بگویم متاسفانه عزم جدی و راسخ برای حفظ محیط زیست کشور در میان دولت ها وجود ندارد و در حد شعار های زیبای انتخاباتی بر بروشور ها بعد از روز انتخابات رنگ می بازد .
آن چنان این قضایا رنگ و بوی سیاسی کاری به خود گرفته است که رهبری معظم انقلاب(مد) در دیدار با فعالان محیط زیست با خطاب قرار دادن مستقیم دولت ها و دستگاه های اجرایی به نقش مهم و فراموش شده آن ها اشاره داشتندو تصریح نمودند "مسئله محیط زیست، مسئله این دولت یا آن دولت، مسئله‌ی این شخص یا آن شخص و مسئله این جریان و یا آن جریان نیست بلکه موضوعی کشوری و ملی است که باید برای حل مشکلات مرتبط با آن، همه دست به دست یکدیگر دهند."
متاسفانه در کنار بی توجهی دولت ، آحاد جامعه نیز علیرغم توصیه دین مبین اسلام و تاکید روشن اصل 50 قانون اساسی که می گوید: "در جمهوری اسلامی، حفاظت محیط زیست که نسل امروز و نسل‌های بعد باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته باشند،( وظیفه عمومی ) تلقی میشود. از این رو فعالیت‌های اقتصادی و غیر آن که با آلودگی محیط زیست یا تخریب غیر قابل جبران آن ملازمه پیدا کند، ممنوع است" ارزش چندانی برای حفظ این میراث عزیز و گرامی ندارند و غافل بودن جامعه و چشم های بیدار آن یعنی رسانه ها از مظلومیت حافظان اصلی محیط زیست خدادادی یعنی محیط بانان گواهی روشن بر این مدعاست .
امروز پس از گذشتن سه سال از شهادت مهندس محیط بان عبدا...یاری نوبت به عزیزانی نظیر منوچهر شجاعی ، محمد دهقانی وپرویز هرمزی رسیده است تا با شهادت شان بدست شکارچیان و تجاوزگران به حقوق ملت و کشور تعداد محیط بانان شهید را به 119 نفر برسانند....
روحشان شاد و یادشان گرامی باد....
به قلم : محمود آصفی
حقوقدان و دبیرانجمن پژوهشگران حامی
